Istorijat Katedre za srpsku književnost sa južnoslovenskim književnostima

Iz istorijata Katedre za srpsku književnost sa južnoslovenskim književnostima

Začetnik inicijative da se osnuje Katedre za srpsku književnost sa južnoslovenskim književnostima bio je Aleksa Vukomanović, koji je 1851. godine uputio molbu Ministarstvu prosvete Kneževine Srbije da se na beogradskom Liceju osnuje katedra za istoriju i književnost („slovesnost”) srpskog naroda. Ukazom kneza Aleksandra Karađorđevića Katedra je osnovana 18/31. decembra 1851, a 11/23. januara 1852. Aleksa Vukomanović je postavljen za profesora „istorije naroda i knjižestva srbskog”.

Od samog početka istoriju naše Katedre obeležili su mnogi znameniti profesori: Đuro Daničić, kao profesor „teorije slovesnosti, estetike, istorije slovesnosti, srpske, slavenske i najglavniji naroda evropejski“ i slovenske filologije; Stojan Novaković, koji je otpočeo reformu katedre tako što je odvojio filologiju od istorije književnosti, a srpskoj istoriji dao zasebnu katedru; Svetislav Vulović, za koga se smatra da je prvi odvojio nastavu književnosti od nastave jezika i izvršio značajan uticaj na buduće generacije nastavnika; Pavle Popović, čiji rad ima epohalan značaj kako za istoriju naše Katedre tako i za istoriju srpske književnosti; Jovan Skerlić, koji je tokom predanog rada kao vanredni profesor teorije književnosti na Velikoj školi, a potom i istorije srpske književnosti na Univerzitetu, snažno uticao kako na studente tako i na čitaoce, postavši svojevrsni književni arbitar svog doba. I u potonjim generacijama izdvajali su se glasoviti proučavaoci književnosti koji su značajno uticala na formiranje naše Katedre. (Vidi više)

Zahvalni smo Dragoljubu Pavloviću, Petru Kolendiću, Milanu Bogdanoviću, Milošu Bandiću, Slavku Leovcu, Veliboru Gligoriću, Rašku Dimitrijieviću, Anđeliji Popov, Todi Čolaku, Dimitriju Vučenovu, Radmili Marinković, Vidu Latkoviću, Radmili Pešić, Vladanu Nediću, Miroslavu Pantiću, Đorđu Trifunoviću, Vasi Milinčeviću, Mati Lončaru, Miliji Nikoliću, Jovanu Deretiću, Slobodanu Ž. Markoviću, Hristu Georgijevskom, Živanu Živkoviću, Novici Petkoviću, Nadi Milošević Đorđević, Zlati Bojović, Predragu Stanojeviću, Dušanu Ivaniću, Jovanu Deliću, Ljiljani Juhas-Georgijevskoj, Tomislavu Jovanoviću, Ljiljani Bajić, Jovanu Deliću, Radivoju Mikiću, Snežani Samardžiji i drugima koji su, iskreno posvećeni nauci, podigli na najviši nivo izučavanje srpske književnosti, a pedagoškim radom sa studentima na najbolji način doprineli formiranju mnogih generacija stručnjaka i naučnika.