O Fakultetu

Dobro došli!

Filološki fakultet Univerziteta u Beogradu najveći je fakultet u našoj zemlji i jedan od najvećih u ovom delu Evrope. Impozantan broj od preko 8500 aktivnih studenata uspešno prati nastavu na osnovnim, master ili doktorskim studijama. U nastavu je uključeno preko 50 predavača iz inostranstva, kao i veliki broj bilingvalnih nastavnika i lektora. Takođe, Filološki fakultet uspešno sarađuje sa preko 200 univerziteta iz Evrope i sveta. Nastava se odvija na preko 1400 obaveznih i izbornih predmeta na osnovnim studijama, i na trocifrenom broju predmeta na master i na doktorskim studijama, što omogućuje studentima svih nivoa studija da se što kvalitetnije obrazuju, prošire i prodube znanja, jer u širokom spektru disciplina mogu izučavati one koje ih najviše privlače.

Od samih početaka modernog institucionalizovanog školstva u Srbiji – od osnivanja Univerziteta u Beogradu 1808. godine, bila je zastupljena filologija, a 1844. godine na tadašnjem Liceju uvedene su posebne filološke discipline. Pored nastave srpskog, izvodila se nastava iz stranih jezika, i vremenom, kako se Univerzitet razvijao, rastao je i broj stranih jezika koji su se izučavali, kao i književnosti i kultura. Danas se na Filološkom fakultetu izvodi nastava iz preko 30 stranih jezika, a pored srpskog i stranih jezika, književnosti, kultura, izučavaju se lingvističke discipline, opšta književnost i teorija književnosti, bibliotekarstvo i informatika. Pri Fakultetu uspešno deluju Međunarodni slavistički centar, Ruski centar, Centar Kamoiš, Centar Konfucije i Centar za srpski jezik kao strani.

Istorijat

O Fakultetu

Znanja iz različitih filoloških disciplina u srpsku kulturnu riznicu pohranjuju se – u nekim vremenima neprekidno i sistematski, u nekim drugim pak sporadično i sa dugotrajnim prekidima – još od srednjega veka, zlatnog veka srpske pismenosti i književnosti. Filološki fakultet Univerziteta u Beogradu otuda, zahvaljujući upravo oblasti znanja čijim se negovanjem i razvojem bavi, ima duboke korene i svest o dugom trajanju.

Tradicija

Moderna prosveta sa institucionalizovanim školstvom u Srbiji datira iz Karađorđevog doba i jedan je od ključnih instrumenata nacionalnog i političkog preporoda srpskog naroda na početku XIX veka. U same temelje te i takve prosvete uzidani su i počeci organizovanog rada na širenju znanja iz filoloških disciplina.

Svoje slovo učenicima pri otvaranju Velike škole u Beogradu 1808. godine prezaslužni srpski prosvetitelj, prvi „popečitelj prosveštenija narodnjeg” (ministar prosvete), Dositej Obradović započinje: „Bog preblagi i mnogomilostivi izbavlja zemlju našu i ljubimo otečestvo naše od sužanstva turskoga, a mi valja da se staramo da izbavimo dušu našu od sužanstva duševnoga, to jest od neznanja i od slepote uma”…

Među učenicima te ustaničke Velike škole za istoriju srpske kulture biće naročito dragocen jedan od nastavljača Dositejeve borbe protiv „sužanstva duhovnoga” – Vuk Stefanović Karadžić. Mnogo godina kasnije on je ostavio svedočanstvo da su „momčad koja su već znala čitati i pomalo pisati” u toj školi-začetnici, pored opšte istorije, geografije, osnova prava, fizike, „računa”, učila i – nemački jezik. Iako koncipirana kao opšta srednja i, ujedno, viša stručna škola, ova ustanička institucija udarila je – osim nastavi maternjeg jezika – i temelj nastavi stranih filologija u Srbiji.